Έληξε η περίοδος που δόθηκε γενικά σε όλους όσους θέλουν να τρέξουν το δρόμο της καλής ομολογίας υπέρ της πίστεώς μας και του Μαρτυρίου, και τώρα αρχίζει ο πόλεμος της άλληλοεξολόθρευσης των αμετανόητων πονηρών ανθρώπων....!!Η φωνή που προστάζει προέρχεται από το Ουράνιο θυσιαστήριο.΄!!

Η φωνή που προστάζει να λυθούν οι 4 άγγελοι προέρχεται από το Ουράνιο θυσιαστήριο. Αλλά ο ίδιος ο Χριστός είναι το αληθές Ιλαστήριον, και οι ψυχές των Μαρτύρων της πίστεως δεν το αποχωρίζονται αλλά είναι πάντα κάτω από Αυτό (Αποκ. 6,9). Με τον τρόπο αυτό προσδιορίζει ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος τον Χριστό σαν Μάρτυρα του Θεού Πατρός να έχει εισακούσει ήδη τους δικούς Του Μάρτυρες, στους οποίους προηγουμένως «ειπώθηκε να αναπαυτούν ακόμα λίγο χρόνο ωσότου ολοκληρώσουν (τη μαρτυρία τους) και οι σύνδουλοί τους και οι αδελφοί τους που πρόκειται να θανατώνονται όπως και αυτοί». Επομένως, έληξε η περίοδος που δόθηκε γενικά σε όλους όσους θέλουν να τρέξουν το δρόμο της καλής ομολογίας υπέρ της πίστεώς μας και του Μαρτυρίου, και τώρα αρχίζει ο πόλεμος της άλληλοεξολόθρευσης των αμετανόητων πονηρών ανθρώπων. Μία είναι η φωνή και από τα τέσσερα κέρατα του θυσιαστηρίου, διότι ο Λόγος δια των τεσσάρων Ευαγγελίων εκφράζεται σαν με μία φωνή. Και αυτό δηλώνει ότι οι μη τηρούντες τα εκεί γραφόμενα αποβάλλονται ομόφωνα όταν η κακία έχει φτάσει στο απροχώρητο. Το πότε θα γίνει αυτό είναι με ακρίβεια γνωστό στο Θεό, αλλά καμμιά ανθρώπινη επιστήμη δεν μπορεί να το προσδιορίσει, γιατί εξαρτάται από την κατάσταση των ψυχών τον καιρό εκείνο. Οι άγγελοι είναι δεμένοι πάνω από τον Ευφράτη. Αυτό δηλώνει αφ’ ενός την αγαθή θέληση του Θεού που δεν αφήνει τα πονηρά πνεύματα να λυμαίνονται κατά τη βούλησή τους την ανθρωπότητα, και αφ’ ετέρου την καταστροφή που θα προκύψει όταν ο Ευφράτης αντί της ροής που μοιράζει ευφροσύνη, βαφεί στο αίμα. Ο Ευφράτης δεν είναι μόνο ο συγκεκριμένος ποταμός, αλλά δηλώνει γενικότερα ένα όριο μεταξύ Ανατολής και ∆ύσης, (όπως και παλιότερα ήταν ένα όριο μεταξύ Περσών και Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας). Το όριο αυτό περνάει από το Ισραήλ αλλά και από την Ελλάδα, γι’ αυτό ήδη ο Θεολόγος μας έδωσε, από την 5η σάλπιγγα, το όνομα του δαίμονα αρχηγού του πολέμου στα Εβραϊκά και Ελληνικά: Αββαδών και Απολλύων (φονιάς - ολικός καταστροφέας ψυχής και σώματος). Επειδή τον επισημαίνει με το άρθρο «τὸν» (ἄγγελον τῆς ἀβύσσου), αφήνει να εννοηθεί ότι δεν είναι κάποιος άγνωστος, αλλά ο Σατανάς με όνομα που χαρακτηρίζει την αποστολή του. Ο ίδιος εξ άλλου στην περίπτωση του Μοτοβίλωφ, βιαζόμενος κατά τους εξορκισμούς να ομολογήσει ποιος είναι, είχε πει: «Είμαι ο Αβαδδών, είμαι αυτός που θα ζω μέσα στον Αντίχριστο». Γνωρίζουμε όμως ότι στον Αντίχριστο θα κατοικεί ο ίδιος ο Σατανάς. Οι απώλειες από την πρωτοφανή ανθρωποσφαγή θα είναι το τρίτον της ανθρωπότητος. Αν ληφθούν υπ’ όψιν και οι απώλειες από τα κακά επακόλουθα του πολέμου, πείνα και αρρώστιες, τότε είναι λογικό να μείνει τελικά το μισό ή και το 1/3 της ανθρωπότητος, όπως λέγεται ότι δήλωσε η Παναγία στο Αρμένιο… Η καταστροφή γίνεται από τα στόμια των όπλων που σκορπούν φωτιά, καπνό και θείο (θειάφι) σε όσους προηγουμένως σκορπούσαν από το στόμα τους την κατακαίουσα τις ψυχές ποικίλη εμπάθεια, που συσκοτίζοντας το νου κατέληγε σε Το συμβολιζόμενο με το 2 μυριάδες μυριάδων που εξηγήσαμε πριν. «Οι πληγές αυτές μάλλον συμβολίζουν (αποτυπώνουν στο γήινο πεδίο) τις αμαρτίες που κατακαίουν τούς καρπούς της καρδιάς με το δηλητήριο των δαιμονικών κεντρισμάτων, υποκινήσεων και πειρασμών» λέει ο άγιος Αδρέας Καισαρείας (κεφ. 27). Και η βλάβη από τις πονηρές μνήμες, που ακολουθούν τις εμπαθείς πράξεις, τυπώνεται κι αυτή στην καταστροφικότητα των όπλων του πολέμου, δεν δίνεται μόνο σαν αλληγορία : «οι ουρές τους είναι όμοιες με φίδια που έχουν κεφάλια και με αυτές βλάπτουν». Μαζί όμως με το θάνατο του σώματος έρχεται ο πνευματικός θάνατος, δηλ. η διακοπή των χαρισμάτων του Θεού. Ισχύει και εδώ το «ο θάνατος και ο Άδης ηκολούθει» της 4ης σφραγίδας (6,8). Ο πόλεμος αυτός προετοιμάζεται επειδή δεν βρίσκεται ειρηνική λύση μετά το κατέβασμα των Ρώσων στην Κωνσταντινούπολη. Κατόπιν λοιπόν των προετοιμασιών γίνεται η πρώτη μεγάλη σύγκρουση των εμπολέμων, στα μέρη του Ισραήλ, κοντά στη Νεκρά Θάλασσα. Στον προφήτη Ιεζεκιήλ μας παραπέμπει ο γέροντας Παΐσιος για να μάθουμε τι θα συμβεί. Εδώ λέμε περιληπτικά ότι ο προφήτης μιλάει αφ’ ενός για την Εκκλησία την οποία βάζουν στο στόχαστρο οι Αντίχριστες δυνάμεις από παλιά, και αφ’ ετέρου για τους λαούς που προφυλάσσονται από την καταστροφή για να διαδραματίσουν ένα σημαντικό ρόλο μετά τον πόλεμο. Έχομε κοινή ανάπτυξη των σχετικών γεγονότων, διότι πνευματικά αυτά ταιριάζουν. Η Εκκλησία προφυλάσσεται από την εξοντωτική μανία των αντιχρίστων κοσμικών αρχόντων - τύπου Γωγ, όχι μόνο τώρα, αλλά πάντοτε και παντού στη Γη, όπως στην εποχή του κομμουνισμού από τους τότε αντιχρίστους, και κυρίως στη Συντέλεια, οπότε ο Γωγ (που σημαίνει σκότος) θα εκπροσωπεί τον έσχατο Αντίχριστο. Και επειδή ο Αντίχριστος θα προέρχεται από τη Ρωσία (Κατά τον άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ (βλ. «Επίτομο»), από γενετική επέμβαση (κλωνοποίηση) που θα γίνει στην μητέρα του, η οποία θα ανήκει στην Εβραϊκή φυλή του ∆αν) είναι επόμενο εσχατολογικά μιλώντας από παλιά ο Θεός να καταφέρεται ιδιαίτερα κατά του άρχοντα της Ρωσίας : «ἰδοὺ ἐγὼ ἐπὶ σὲ (ἐναντίον σου) Γὼγ ἄρχοντα Ῥώς, Μοσὸχ καὶ Θοβὲλ». «Θ’ ανέβω», λέει ο Γωγ, «εναντίον γης αφημένης χωρίς προστασία, θα έλθω εναντίον όσων ησυχάζουν σε μέρη ήσυχα, εναντίον όλων όσων κατοικούν ειρηνικά σε όλη τη Γη, εκεί που δεν υπάρχει τείχος, ούτε μοχλοί, και θύρες δεν υπάρχουν σ’ αυτούς». Εδώ αναφέρεται σαφώς στην Εκκλησία, τον πνευματικό Ισραήλ, που όχι μόνο δεν έχει όπλα, αλλά ούτε αμυντικά προστατευτικά μέσα όπως ήταν τα τείχη, οι θύρες και οι μοχλοί σε παλιότερες εποχές. Και αυτό γίνεται για λεηλασία των υλικών αφιερωμάτων (του προνομεύσαι προνομήν) και λαφυραγώγηση (σκυλεύσαι σκύλα). Προσθέτει όμως «(θα έλθω) και εναντίον λαού ο οποίος έχει συγκεντρωθείαπό πολλά άλλα έθνη, τώρα δε, έχουν κατασκευάσει και αποκτήσει ιδιοκτησίες και κατοικούν στο κέντρο της γης». ∆εν υπάρχει κοσμικού τύπου ασφάλεια στην Εκκλησία, γιατί είναι μέχρι τη Συντέλεια ανοικτή σε όλους όσους θέλουν να προσέλθουν και δια των Μυστηρίων να σωθούν. Εδώ αναφέρεται στο λαό του Ισραήλ, ο οποίος επιτρέπεται από το Θεό να επιστρέψει στη χώρα του στους έσχατους καιρούς, από τη διασκόρπισή του στα άλλα έθνη. Συνεπώς έχομε τον πνευματικό Ισραήλ, την Εκκλησία, να προστατεύεται από το Θεό, και συγχρόνως τον συνηγμένο από πολλά έθνη λαό του παλιού Ισραήλ, ο οποίος καλείται να ενωθεί στην Εκκλησία. Ήδη άρχισε η προσέλευση των Εβραίων στην Ορθοδοξία, με πρώτους τους προερχόμενους από ανατολικές χώρες, γι’ αυτό θαυματουργικά (και μόνο) διασώζεται από τη λαίλαπα του πολέμου. Θα υπάρξουν όμως πολλά θύματα και υλικές καταστροφές και στο Ισραήλ, που τώρα στηρίζεται στη δύναμη των όπλων, συμβατικών και μη, γιατί πρέπει τότε οι Εβραίοι, όπως έλεγε ο γέροντας Παΐσιος, να «καταλάβουν τα λάθη τους», που είναι κυρίως πνευματικά. +Aγιος Ιωάννης ο Θεολόγος