ΑΔΙΑΝΟΗΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΑΠΟ....Κωνσταντίνο Βαρδάκα...!!Εκεί που σταματάει το μυαλό ξεκινάει το παράλογο....''Δεν είπα σε κανένα ΤΙ ΕΙΔΑ γιατί θα νόμιζαν ότι τα έχασα"..!!ΦΩΤΟ

" Καβαλαρία ο ΑΙ ΓΙΩΡΓΗΣ γύρω - γύρω από τον Λυκαβηττό, κάτι ψάχνει, κάτι θέλει, κάτι περιμένει" Εκεί που σταματάει το μυαλό ξεκινάει το παράλογο ή το ΥΠΕΡΛΟΓΟ. Εκεί που η απλότητα και το ανεπιτήδευτο ενώνονται, ξεκινάει η ΠΙΣΤΗ. Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας "αρχές του περασμένου Νοεμβρίου, παραμονή της Ανακομιδής του Ιερού Λειψάνου του ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ, μου ζήτησε ο ΑΓΙΟΣ να του πάω λάδι στο ξωκλήσι του εκεί ψηλά στο Λυκαβηττό" "αφού μου το ζήτησε ο ΑΓΙΟΣ, το πήγα και έκανα τάμα να ανεβώ σκαλί - σκαλί την ανηφοριά" " εσπερινός δεν έγινε και άφησα το λάδι μαζί με τις προσευχές μου να περάσει το κακό" " τις επόμενες μέρες μας έκλεισαν , τότε κατάλαβα γιατί ο ΑΓΙΟΣ ήθελε το λάδι" " στενοχωρήθηκα και μονολογούσα τι θα γίνει με όλα αυτά που συμβαίνουν;" " δεν πρόλαβα να παραπονεθώ και ήρθε πάλι ο ΑΓΙΟΣ και μου είπε: - βγες στο παραθύρι σου την ώρα που σουρουπώνει για να με δεις" " αυτό και έκανα" " την τρίτη κατά σειρά μέρα , την ώρα που έδυε ο ήλιος, ένα λευκό άλογο με ένα όμορφο καβαλάρη σαν μια τεράστια φιγούρα έφερνε βόλτες ανάμεσα στα σύννεφα και πάνω από τα σπίτια των Αθηνών" " πήγαινε πάνω κάτω και έκανε ένα σταθερό δρομολόγιο από τα δυτικά που βρίσκεται ο Λυκαβηττός προς τα Ανατολικά που είναι ο Υμηττός " " αυτό γινόταν, όση ώρα υπήρχε φως και έδυε ο ήλιος" " και την επόμενη τα ίδια και συνεχίστηκε αυτό μέχρι και τις μεγάλες εορτές των Χριστουγέννων" " πλέον είχα μάθει το δρομολόγιο του ΑΓΙΟΥ ΑΝΑΒΑΤΗ" " κάτω από τον Υμηττό εκεί στον Βύρωνα το λευκό άλογο σταματούσε και σαν να χλιμίντριζε" " όσο μπορούσα να δω, θεωρώ, ότι βρισκόταν κοντά εκεί στην περιοχή της Νέας Ελβετίας, όπου και ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ με την γνωστή εικόνα της ΠΑΝΑΓΙΑΣ που κλαίει τόσο καιρό" " με κλειστές τις εκκλησίες για μένα αυτό που έβλεπα, ήταν μια ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ" " δεν το είπα σε κανένα δικό μου, γιατί θα νόμιζαν ότι τα έχασα και ποιος τους άκουγε" " από του ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΌΜΟΥ και δώθε ο ΑΓΙΟΣ δεν έβγαινε βόλτα με το άλογο του πάνω από την Αθήνα"

" με έπιασε μεγάλη θλίψη σαν να έχασα κάποιον δικό μου" " ανησύχησαν οι δικοί και προσπαθούσαν να δουν τι έχω - που να τους πω τα καθέκαστα;" " της ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ ήρθε ο ΑΓΙΟΣ και μου είπε: - εσύ μπορεί τώρα να μην με βλέπεις, αλλά με βλέπουν άλλοι , συνεχίζω να φυλάω την Αθήνα που τον επόμενο καιρό θα δυσκολευτεί . - τότε δεν θα ανεβαίνουν για να δουν μόνο το ηλιοβασίλεμα σαν τουρίστες , αλλά θα έρχονται με τα πόδια σαν προσκυνητές για προσκυνήσουν και να ευχαριστήσουν τον ΘΕΟ" ΑΥΤΑ μας είπε μια ηλικιωμένη ενορίτισσα μας αφήνοντας με το στόμα ανοιχτό, προσπαθώντας να καταλάβουμε πόσο ζωντανοί είναι οι ΑΓΙΟΙ μας και πόσο ζωντανή είναι η ΠΙΣΤΗ σε απλές ψυχούλες. 

 

πηγη